ΚΟΥΤΡΟΥΦΙΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
Γιατί να κάνω ψυχοθεραπεία;
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να κάνει κανείς ψυχοθεραπεία, μέχρι να υπάρξει. Συνήθως, στην ψυχοθεραπεία καταφεύγουν οι άνθρωποι είτε από εκλυτικά γεγονότα στην ζωή (Θάνατος, ασθένεια, διαζύγιο κλπ) είτε από συμπτώματα που είναι δύσκολα διαχειρίσιμα, όπως έντονο άγχος, κατάθλιψη, ιδέες προσκόλλησης, ψυχαναγκασμοί, διατροφικές και σεξουαλικές διαταραχές, κρίσεις πανικού, συμπεριφορικές δυσλειτουργίες όπως έντονος θυμός, παρόρμηση, δυσκολίες απόφασης, αναβλητικότητα, εξαρτήσεις, σωματικές ενοχλήσεις και πόνοι όταν αποκλείεται η παθολογία (έντερο, στομάχι, κεφάλι, αυχένας, μύες, κόκκαλα, πλάτη, μέση).
Γιατί η ψυχοθεραπεία είναι σημαντική;
Η ψυχοθεραπεία από μόνη της δεν είναι σημαντική, μπορεί όμως να κάνει την ζωή σου, που φαίνονταν σε σένα ασήμαντη, για σένα σημαντική. Αυτήν τη δική σου! Να αναγνωρίσεις την πραγματική αξία των άλλων ζωών (και ζώων), εξίσου σημαντικές και μοναδικές σαν την δική σου. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η αξία της.
Πως θεραπεύει;
Εδώ χρειάζεται να πούμε τι εννοούμε, θεραπεύτηκα. Η υποχώρηση των συμπτωμάτων, μέσα από την ψυχολογική στήριξη του θεραπευόμενου, είναι ένα πρώτο στάδιο. Ωστόσο, μετά από κάποιο διάστημα σε κατάλληλες συνθήκες αυτά μπορεί να επανέρχονται. Το επόμενο βήμα είναι η εστίαση του θεραπευομένου. Επομένως η εστίαση μεταφέρεται από τα συμπτώματα, το τι δηλαδή στο πως αυτά εκδηλώνονται. Τι μας εξυπηρετούν; Και πως «προσπαθούν» να καλύψουν ανάγκες που εν τέλει μένουν ανικανοποίητες, να πιέζουν το οργανισμό για ολοκλήρωση, με συνέπεια ο κύκλος των συμπτωμάτων να επαναλαμβάνεται; Ποια είναι η πηγή που τροφοδοτεί τον μάταιο κύκλο της επανάληψης; και πως; Και κυρίως πότε και σε ποιες συνθήκες; Αυτή είναι δουλειά βάσης.
Που εστιάζει;
Όπως ήδη αναφέρθηκε πιο πάνω, η εστίαση της ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης Gestalt, είναι η επίγνωση του θεραπευομένου . Στο τι αισθάνεται, τι νιώθει, τι χρειάζεται, πως σκέφτεται, τι τον κινητοποιεί ή το αντίθετο, πως δρα σε σχέση με όλα όσα χρειάζεται, αισθάνεται, νιώθει, συμπεριλαμβάνοντας τις παρούσες συνθήκες. Τι νόημα δίνει στην εμπειρία του, και πως αναδιαμορφώνει το νόημα τον ίδιο. Σε παρόντα χρόνο, εδώ και τώρα.
Το πεδίο
Στον διάλογο που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δυο, ξεδιπλώνεται το πεδίο κάθε στιγμή, αυτό που λέμε, εδώ και τώρα. Ο τρόπος, δηλαδή που σχετίζεται ο θεραπευόμενος με τον θεραπευτή, αυτή την στιγμή, εδώ και τώρα. Φωτίζεται ξανά και ξανά, δημιουργώντας τις συνθήκες για την επίγνωση του θεραπευόμενου. Πως δηλαδή αναπαράγει, πρότυπα σχέσεων, μορφές σχέσεων ξανά και ξανά ως δυσλειτουργικά μοτίβα, σκέψης και συμπεριφοράς που τον οδηγούν σε αδιέξοδα, για να γίνουν τα αδιέξοδα με την σειρά τους, συμπτώματα! Αυτή είναι δουλειά βάθους.
Ο Franceseti λέει « Ο πόνος είναι ορισμένος να γίνει ομορφιά», και συμπληρώνω, «κι αν πονάς, είναι που ο πόνος πελεκάει τη μορφή της».
Το υπόστρωμα ώστε η σχέση να γίνει θεραπευτική, είναι ο σεβασμός, η ενεργητική ακοή, η αποδοχή, η ενθάρρυνση, η ίση αξία, ο βαθιά δημοκρατικός διάλογος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.